Zjawisko agresji jest jednym z poważnych problemów współczesnego świata. Agresja i przemoc obecne są w życiu codziennym, w zakładach pracy, placówkach opiekuńczo-wychowawczych, a także w szkołach.
Co to jest agresja?
Agresja jest definiowana jako działanie skierowane przeciw ludziom lub przedmiotom mające na celu sprawienie cierpienia lub wyrządzenie szkody.
Jakie formy agresji spotyka się najczęściej w rzeczywistości szkolnej?
- agresja werbalna-grożenie, wyśmiewanie, szydzenie, plotkowanie, przezywanie
- agresja fizyczna-bicie, kopanie, popychanie, szarpanie
- inne formy agresji-brutalne, obraźliwe gesty i miny, celowe wykluczanie z grupy rówieśniczej, zastraszanie, niszczenie rzeczy materialnych
Występowanie agresji w szkole powoduje konsekwencje:
- fizyczne-drobne uszkodzenia ciała, ciężkie pobicia, zniszczenia rzeczy materialnych
- psychiczne-mogą być bezpośrednie np. płacz, krzyk lub ucieczka oraz pośrednie, takie jak zaburzenia w koncentracji uwagi, snu, łaknienia, moczenie nocne itp.
Jakie są przyczyny agresywnych zachowań u młodzieży:
- wzory czerpane z otaczającej rzeczywistości, zwłaszcza tej kreowanej przez masmedia; jednym z głównych źródeł dostarczających agresywnych wzorców zachowań jest telewizja (filmy, bajki, w których na porządku dziennym jest przemoc, rywalizacja, nienawiść, chęć bycia lepszym za wszelką cenę)
- gry komputerowe, w których gracz przestaje być biernym obserwatorem, sam może być uczestnikiem agresji i przemocy dodatkowo wzmacniany nagrodami (punkty, przejścia na wyższy poziom gry)
- niewłaściwie funkcjonująca rodzina:
- niezaspokajanie potrzeb emocjonalnych (np. potrzeby miłości, akceptacji, bezpieczeństwa)
- obecność w rodzinie osoby agresywnej; może ona stać się wzorem do naśladowania
- niewłaściwe postawy rodziców:
- postawa odtrącająca-cechuje się nadmiernym dystansem uczuciowym
- postawa unikająca- z jednej strony nadmierny dystans wobec dziecka, a z drugiej uległość i bierność
- postawa nadmiernie wymagająca- rodzice ,,naginają” dziecko do stworzonego przez siebie ideału
- postawa nadmiernie chroniąca- przesadna opiekuńczość
CZY WOBEC ZJAWISKA AGRESJI I PRZEMOCY JESTEŚMY BEZRADNI?
Szkoła, rodzina to miejsca, w których zdecydowanie mówi się NIE zachowaniom agresywnym!
Co mogą zrobić rodzice?
Pamiętaj!
TWOJE DZIECKO JEST WYJĄTKOWYM CZŁOWIEKIEM, OKAŻ MU MIŁOŚĆ
I TROSKĘ:
- Zaakceptuj dziecko takim, jakie jest
- Okazuj mu szacunek i miłość
- Poświęcaj mu swój czas i uwagę
- Bądź szczery w wyrażaniu własnych uczuć
- Świętuj razem z nim jego sukcesy
- Uważnie wsłuchaj się w to, co przeżywa, łącznie z bólem i złością
- Dostrzegaj, gdy robi coś dobrze
- Nagradzaj wysiłek zmierzający do osiągnięcia jakiegoś celu, a nie tylko same osiągnięcia
APEL TWOJEGO DZIECKA
MAMO I TATO- krzywdzicie mnie gdy mówicie:- Nic nie potrafisz zrobić, jak należy
- Nie jesteś moim dzieckiem
- Wykończę się przez Ciebie
- Nie pleć bzdur
- Z Ciebie i tak nic nie wyrośnie
- Żałuję, że w ogóle przyszedłeś na świat
PRZYKRE SŁOWA ZADAJĄ BÓL I CIERPIENIE!!!
SPRAWIAJĄ, ŻE CZUJĘ SIĘ NIEPOTRZEBNY
NIECHCIANY, NIEKOCHANY
MAMO I TATO- chciałbym: - Dobrze myśleć o sobie
- Mieć prawo do różnych uczuć i emocji
- Mieć prawo do popełniania błędów
- Być sobą
- Cieszyć się swoim dzieciństwem
- Mieć szczęśliwych rodziców
- Mieć bezpieczny dom
- Być szczęśliwy
MAMO I TATO- proszę: - Nie bij mnie! Nie szarp!
- Nie krzycz!
- Nie wyśmiewaj!
- Nie poniżaj! Nie oceniaj!
MAMO I TATO- POTRZEBUJĘ WASZEJ MIŁOŚCI I AKCEPTACJI
Nie jest łatwo być rodzicem…
Czasami bywasz: Zmęczony
Zmartwiony
Przerażony
Zajęty
Nieszczęśliwy
Może się zdarzyć, ze zachowasz się wobec mnie bezmyślnie albo nawet okrutnie, powiesz coś czego nie chciałeś powiedzieć…
… NIE BÓJ SIĘ WTEDY POWIEDZIEĆ:
,,PRZEPRASZAM, WYBACZ MI…"
DOPALACZE-informacja dla rodziców
Termin ,,dopalacze” używany jest potocznie dla nazwania grupy różnych substancji o rzekomym lub faktycznym działaniu psychoaktywnym.
Dopalacze są sprzedawane jako przedmioty kolekcjonerskie lub nawozy do roślin. Oznacza to, że są to produkty nie do spożycia ( na opakowaniach widnieją napisy: ,,Nie dla ludzi”, ,,W razie spożycia niezwłocznie udać się do lekarza”)
Do tej pory handel ,,dopalaczami” był możliwy dzięki wykorzystaniu luk prawnych- produkty nie są przeznaczone do konsumpcji i ich skład nie podlega nadzorowi farmaceutycznemu.
Specjaliści zajmujący się uzależnieniami wyrażają opinię, że substancje te są silnie uzależniające, podkreślając jednocześnie, że ich przyjmowanie może prowadzić do zagrożenia dla życia i zdrowia.
,,Dopalacze” pojawiły się w Polsce dwa lata temu. Początkowo dostępne były za pośrednictwem Internetu i bezpośrednio u dilerów w klubach i dyskotekach. Od wakacji 2008r. na terenie całej Polski zaczęły powstawać sklepy oferujące te specyfiki, a także literaturę związaną z narkotykami, oraz różnego rodzaju akcesoria ( fajki, fajki wodne, fifki )
Strony internetowe poświęcone ,,dopalaczom” są przeważnie prowadzone przez użytkowników narkotyków albo producentów i służą promocji tych środków. Prezentowane informacje nie są więc wiarygodne. Rzetelne informacje można znaleźć na stronie internetowej Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii przygotowanej przez specjalistów.
W ostatnim czasie prezydent Bronisław Komorowski podpisał ustawę, która wprowadza zakaz wytwarzania i wprowadzania do obrotu ,,dopalaczy”. Za złamanie tego zakazu będzie nakładana kara w wysokości od 20 ty. zł. Do nawet 1 miliona zł.
Więcej informacji na temat dopalaczy można znaleźć na stronie internetowej
www.dopalaczeinfo.pl
GDZIE SZUKAĆ POMOCY ?
Antynarkotykowy telefon zaufania- 801 199 990 czynny codziennie od
16.00-21.00
Antynarkotykowa Poradnia Internetowa
www.narkomania.org.pl
Drogi Rodzicu!
Zjawisko narkomanii wśród dzieci i młodzieży szkolnej to bardzo poważny problem.
Nie bagatelizuj go!
Wczesne wykrycie problemu umożliwi bowiem podjęcie w porę działań chroniących przed uzależnieniem.
CZYM SĄ NARKOTYKI?
Narkotyk jest to substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, która przyjęta przez żywą istotę degeneruje jedną lub kilka czynności organizmu.
NARKOMANIA-stałe lub okresowe używanie w celach innych niż medyczne środków odurzających lub substancji psychotropowych w wyniku czego może powstać uzależnienie od nich.
ZALEŻNOŚĆ PSYCHICZNA-jest to potrzeba przyjmowania danego środka po to, aby powtórzyć poprzednie przeżycia związane z jego przyjęciem. W silnie rozwiniętym uzależnieniu psychicznym potrzeba ta odczuwana jest jako coś nie do odparcia, jako wewnętrzny przymus. Człowiek sięga wtedy po dany środek chemiczny mimo wielkich szkód, jakie wyrządza sobie i swym najbliższym. Zależność psychiczna jest głównym powodem niemożności wyplątania się z uzależnienia.
ZALEŻNOŚĆ FIZYCZNA-jest to taki stan biologicznego przystosowania się organizmu do danej substancji chemicznej, w którym brak tej substancji wywołuje zaburzenia chorobowe,
w niektórych przypadkach tak poważne, że zagrażające życiu. Zaburzenia te nazywamy zespołem odstawienia.
DLACZEGO NIEKTÓRE NASTOLATKI SIĘGAJĄ PO NARKOTYKI?
* Ucieczka od problemów – narkotyki mogą się wydawać sposobem na ucieczkę od nie przyjemnej rzeczywistości i poradzenia sobie z problemami takimi jak: nadmierne wymagania ze strony szkoły, rodziców, trudności w relacjach z rówieśnikami.
* Nuda – poczucie nudy, brak atrakcyjnych sposobów spędzania wolnego czasu, często skłania młodzież do sięgania po narkotyki.
* Ciekawość – jednym z motywów eksperymentowania z narkotykami jest ciekawość, która jest naturalną cechą okresu dorastania. Nastolatki sięgają po narkotyki, ponieważ są ciekawe efektów jakie one wywołują.
* Chęć przystosowania się do grupy – branie narkotyków jest niekiedy rodzajem ceny jaką płaci się za przynależność do grupy. Młodzi ludzie pragną być akceptowani przez rówieśników, chcą być postrzegani przez kolegów jako „fajni kumple”. W sytuacji gdy najbliżsi koledzy eksperymentują z narkotykami przeciwstawienie się presji grupy może być bardzo trudne.
* Poszukiwanie pobudzenia – niektóre nastolatki wieżą, że używanie narkotyków może dawać przyjemne wrażenie fizyczne i psychiczne, a wprowadzenie się w stan silnego pobudzenia pozwala osiągnąć wspaniałe samopoczucie.
* Poczucie pewności siebie w sytuacjach społecznych. Typową cechą młodych ludzi jest poczucie niepewności w sytuacjach społecznych, w kontaktach towarzyskich. Niektórzy
z nich widzą w narkotykach sposób na dodanie sobie odwagi i pewności siebie w relacjach
z rówieśnikami.
JAK ROZPOZNAĆ CZY DZIECKO BIERZE NARKOTYKI?
Rodzicu obserwuj swoje dziecko zwracając szczególną uwagę na:
- Nowe rysy osobowości – krótkotrwałe zmiany nastroju, bardziej: drażliwy, skryty, nieprzewidywalny, wrogi, depresyjny, apatyczny, zamknięty w sobie, reagujący złością, nerwowy, lękowy, roztargniony; mniej czuły, pomocny, kochający
- Kontakt z rodziną – lekceważy i łamie reguły obowiązujące domowników, unika rozmów z rodzicami, nie przedstawia swoich kolegów rodzicom; zbyt późne powroty do domu
- Nieuzasadnione niepowodzenia w nauce, wagary, traci zainteresowanie szkołą, sportem
- Szerokie kontakty towarzyskie, krótkotrwałe, często telefoniczne, dobieranie sobie starszych kolegów
- Kłamstwo – staje się artystą w kamuflażu, na każdą okoliczność ma dobrą wymówkę, udziela mętnych, wymijających i niekonkretnych odpowiedzi
- Wrogość, agresja skierowana przeciwko innym – staje się nieposłuszny i buntuje się przeciwko rodzicom, narastający uogólniony bunt na wszelkie normy i prawa, zachowuje się coraz gwałtowniej i agresywniej
- Kradzieże, własne skrytki – kradnie z domu wynosi z domu rzeczy na sprzedaż, stale coś chowa przed domownikami
AKCESORIA DO ZAŻYWANIA NARKOTYKÓW I ICH KAMUFLAŻU:
- Fajki, bibułki, torebki ze śladami chemikaliów
- Lekarstwa i środki sprzedawane bez recepty
- Okulary słoneczne
- Krople do oczu, krople do nosa, sztyfty do ust
- Odświeżające cukierki, pastylki
JAK WYGLĄDA DROGA PRZECIĘTNEGO NARKOMANA?
- Zawsze zaczyna się od pierwszego razu. Każda osoba, która spróbowała narkotyków, może się od nich uzależnić, co nie znaczy że musi się tak stać. Ale bezpieczny pozostaje tylko ten, kto tej furtki nigdy nie otworzył.
- Drugim etapem narkotykowej drogi są eksperymenty, próby dobierania odpowiednich ilości środka, żeby uzyskiwane efekty były jak najprzyjemniejsze,
a zarazem żeby nadal w miarę dobrze funkcjonować w życiu.
- Trzecia faza – faza coraz częstszych powrotów- charakteryzuje się tym, że coraz trudniej jest obyć się bez narkotyku. Dana osoba nie jest jeszcze uzależniona, ale narkotyk staje się czymś ważnym w jej życiu.
- Ostatnią czwartą fazą jest uzależnienie, kiedy to narkotyk staje się najważniejszą rzeczą w życiu człowieka, zastępuje mu bliskie osoby, przyjaciół, zainteresowania, pasje i ambicje życiowe.
CO ROBIĆ JEŻELI TWOJE DZIECKO ZAŻYWA ŚRODKI ODURZAJĄCE?
Rodzicu nie powinieneś wtedy:
* Wpadać w panikę, reagować zbyt gwałtownie, przeprowadzać rozmów z dzieckiem będącym pod wpływem narkotyku
* Usprawiedliwiać dziecka, szukać winy w złym towarzystwie
* Wierzyć zapewnieniom dziecka, że ma kontrolę nad zażywaniem narkotyków i że samo sobie poradzi z tym problemem
* Nadmiernie ochraniać dziecka przed konsekwencjami zażywania narkotyków ( np. pisać usprawiedliwień nieobecności w szkole, spłacać długów dziecka )
* Poddawać się, zniechęcać nieudanymi próbami interwencji
W aptekach można kupić testy, które wykrywają obecność narkotyku w moczu
( test jest dostępny bez recepty )
Rodzicu musisz koniecznie:
* Spokojnie z dzieckiem porozmawiać, uświadomić konsekwencje i zagrożenia związane
z zażywaniem narkotyków
* Zastanowić się dlaczego dziecko sięgnęło po narkotyki, dowiedz się czy twoje dziecko ma jakieś kłopoty lub zmartwienia
* Stosuj zasadę ograniczone zaufania, staraj się wiedzieć gdzie jest twoje dziecko, z kim przebywa, co robi, o której godzinie wróci do domu
* Okaż dziecku uczucie i wsparcie, dodaj otuchy , powiedz, że martwisz się o nie, staraj się zrozumieć jego problemy i uczucia
NIE ZOSTAWIAJ DZIECKA SAMEGO, ONO BARDZO POTRZEBUJE TWOJEJ POMOCY!
Rodzicu!
Jeżeli stwierdzisz, że sam nie dasz sobie rady i że twoje dziecko potrzebuje specjalistycznej pomocy, nie wahaj się i nie wstydź się jej szukać!
CO ROBIĆ, ABY DZIECKO NIE SIĘGNĘŁO PO NARKOTYKI?
Udowodniono, że największa moc chroniącą ma:
- Okazywanie miłości i zainteresowania życiem dziecka (mów dziecku, że jest dla ciebie najważniejszą osobą, że zależy ci, by było zdrowe i szczęśliwe, poznaj jego przyjaciół, zainteresowania i sposoby spędzania czasu wolnego)
- Dobre porozumiewanie się z dzieckiem (rozmawiaj z dzieckiem często, pytaj o jego zdanie, uważnie słuchaj, rozmawiaj także na trudne tematy – o narkotykach, alkoholu, dorastaniu)
- Zdrowa dyscyplina (postaw jasne granice – wyraź zdecydowany sprzeciw wobec używania narkotyków i innych środków psychoaktywnych, podaj oczekiwania dotyczące godzin powrotu do domu, kontaktów z kolegami, sprawdzaj na co wydawane jest kieszonkowe itp.)
- Wspieranie dziecka (doceniaj wysiłki w osiąganiu celów, chwal dziecko za sukcesy
i odpowiedzialność – podnosisz tym jego poczucie własnej wartości. Zapewniaj, że zawsze może liczyć na twoją pomoc w trudnych sytuacjach)
Aby rozmawiać z dzieckiem na trudne tematy nie trzeba być ekspertem, ale warto jednak dowiedzieć się więcej korzystając z wiarygodnych materiałów.